Magnesium snuiven

Dan sprong je op je vrije woensdagmiddag als een dartel hert de zompige gymzaal binnen van OWS (de O is van Onder Rooms Vaandel, de W van Waalwijkse Gymnastiekvereniging en de S van Sport Staalt de Spieren), in je fris gewassen turnpak in zwart en wit, je haar op een staart en met van die soepele gymschoentjes aan je voeten. En dan dook je dus als eerste op de bak met wit poeder af.
Net zoals de volwassen gymnasten deden, zoals Jan de Groot, een lokale turnheld en in 1984 Waalwijks eerste Nederlands kampioen van voor het tijdperk Van Gelder. Voor je het wist ontstond er in het toestellenhok een stofwolk van jewelste.

Opperste staat van opwinding, dat was het. En de geur van het magische witte poeder zit na al die jaren nog steeds in mijn neus. Geen cocaïne, maar magnesiumpoeder: 'een stof die zweet absorbeert, de handen stroef maakt en de professionele turner aan de ringen of op de brug ongelijke leggers extra grip geeft'.

We waren acht, negen jaar misschien. Professioneel waren we zeker niet, maar met het gipspoeder aan je handen voelde iedere turnster zich een beetje kampioen.

En ach, wat kon het verder donderen dat je tijdens een selectiewedstrijd, met je familie op de tribune, je handen niet plaatste óp maar náást de balk en zodoende je moeder haar eerste hartverzakking bezorgde? Het waren de vroege jaren tachtig, Yuri van Gelder zat nog in de luiers en hing nog niet aan de ringen en turnen was in Waalwijk een reuze-hippe sport.

Bij mij zaten twee jeugdkampioenen op school en die flikflakten er op het schoolplein vrolijk op los of stonden soms het hele speelkwartier in handstand tegen de muur. Dat werkte zó aanstekelijk dat niet veel later de hele school maar op z'n kop besloot te gaan staan, wat een van de docenten dan weer op het lumineuze idee bracht om aan De Eerste de Beste mee te doen; zo'n typisch eighties programma van de TROS waarin mensen recordpogingen mochten doen, zoals badmutsenvullen in een zwembad in Roermond. Hilarische toestanden, totdat de Belgische stuntman Alain Vincx tijdens zijn recordpoging om met een Camero door drie stadsbussen te willen rammen, in bus II al werd onthoofd. Toen was de lol er snel van af.

Terug naar het turnen. En naar Yuri van Gelder, twintig jaar later De Eerste de Beste turner die Waalwijk én Nederland ooit heeft voortgebracht. Komend weekeinde had-ie moeten vlammen tijdens de wereldkampioenschappen turnen in eigen land. Het mocht niet zo zijn. 'Vanwege medische redenen van persoonlijke aard', was de bond wazig.

Ik stel me hem juist nu - in het oog van de storm - weer voor als dat dappere 5-jarige jongetje dat leerde turnen in een gymzaal in Waalwijk, net als ik. Die zijn gymleraren meteen versteld deed staan van zijn talent, maar dat zelf niet eens in de gaten had. Yuri droomde van eerherstel in Rotterdam, maar bezweek onder de druk. De wereld denkt volgens Yuri ten onrechte aan coke, terwijl hij de afgelopen maanden alleen maar magnesiumpoeder snoof.