Knoote

Het competitieschema in de Serie A is bekend. Vanaf 31 augustus rolt de bal weer . Milanista Clarence Seedorf is voorlopig de enige Nederlandse voetballer op het hoogste plan. De rest speelt in Spanje. Of Engeland. En een paar in Duitsland. Hoe anders was dat in het verleden. Italië was hét voetbalbeloofde land. Daar kon je je meten met de allerbesten, daar speelde je in bomvolle stadions, daar kon je je zakken vullen, daar was het belastingklimaat ideaal. Faas Wilkes was begin jaren vijftig een soort pionier. De midvoor van Inter kon zo verschrikkelijk kunstzinnig door de linies dribbelen dat het publiek er uitzinnig van werd. De Rotterdammer was trouwens niet de eerste Nederlander in de Serie A. Dat was François Menno Knoote. Ik tikte het feitje ooit wat gelukkig op de kop toen ik door een jubileumuitgave van de Gazzetta dello Sport bladerde. Ineens stond het er: Menno Knoote, Olandese, centrocampista AC Milan, stagione 1905/1906, 1 x scudetto, naast een fotootje van de kampioensploeg. Knoote stond (links óf rechts) naast de Engelsman Herbert Kilpin, een stoere Engelse stopper met opgetrokken kousen, drollenvanger én krulsnor. Zo op het oog een echte vedette. Geen idee of Knoote dat ook was, maar de Hagenees is hoe dan ook de eerste Nederlander in dienst van AC Milan, ver voor de tijd van Gullit, Rijkaard en Van Basten. Op een eeuw van Clarence Seedorf. Het moet een vrij deftige jongeheer zijn geweest, François Menno Knoote, want voetballers in die tijd waren bijna allemaal vrij deftige jongeheren. Calcio was nog een sport de upperclass, voor jongens van adel. Geboren in 1879 in Den Haag, toog Knoote begin vorige eeuw naar Milaan. Niet voor de bal, maar voor de kunsten. In de stad van de opera en het Scala wilde Knoote schaven aan zijn zangtechniek. In zijn vrije tijd speelde hij in het eerste van de Milan Football and Cricket Club, het huidige AC Milan. Beetje achter de bal aanhollen, zo’n loeizwaar ding met een veter erin. Ik las in de Gazzetta dat de Olandese volante een mooiweervoetballer werd genoemd omdat Knoote alleen in actie kwam als het droog bleef. De dag voor de wedstrijd bezocht hij traditiegetrouw La Galleria, een overdekt winkelcentrum in het centrum van de stad, om op de barometer de weersvooruitzichten te kunnen bekijken. Bij voorspelde regen bleef Knoote in bed. Of hij kwam de kleedkamer niet uit. En als het tijdens een duel toch onverwacht met bakken uit de lucht kwam, spurtte de middenvelder zonder pardon het veld weer af. Snel douchen, aankleden en wegwezen, want stelde je voor dat hij kou zou vatten. Dat kon zomaar funest zijn voor de stem, terwijl voetbal een spelletje was. Om meer over François Menno Knoote te weten te komen, belde ik met de perschef van AC Milan. Die bleek in eerste instantie nog nooit van de Nederlander te hebben gehoord - Knoote chi? Wie? – maar belde later terug om de geboortedatum door te geven: 15 februari 1879. Deze week stuitte ik via google op ene François Knoote uit Engeland, die in 2004 samen met zijn vrouw Kim Knoote terecht stond omdat hij bejaarden in een verzorgingshuis slecht zou hebben behandeld. Is vast geen familie van de chique voetballer, dacht ik. Beeldend kunstenaar Eric Knoote uit Amsterdam is dat wel. De Milanista moet een broer van zijn opa zijn geweest, maar zeker weten deed Eric Knoote het niet. Ik hoopte op informatie over rugnummers, posities, links of rechts, op anecdotes over belle signorine langs de lijn. Maar Eric Knoote had ze niet. ‘De familie is klein, de meesten zijn dood. Het is lang geleden niet waar’, zei de achterneef van François Menno Knoote. Op zondag 31 augustus opent AC Milan het voetbal-bal met een thuiswedstrijd tegen Bologna.