Kasseien

Onderweg van de luchthaven East Midlands richting Cirencester, in het zuidwesten van Engeland, ging het laatste stuk naar Upper Coberley over een smalle cobblestone road. Het was bijna Pasen maar hè, dit was Engeland in plaats van Toscane, en dus kwam de regen deze week met bakken uit de lucht.

De spekgladde gekasseide weg voor me liep steil omhoog. En mijn schoonvader maar gassen en glibberen, tegen de Britse Muur van Geraardsbergen omhoog. Ik zat te stuiteren op de achterbank en moest diep in de Engelse Cotswolds aan Vlaanderens Mooiste denken.

Aan beslijkte wielrenners tegen de Koppenberg, de Berendries en de Oude Kwaremont omhoog. En aan Rocco Granata. De Italiaanse immigrantenzoon uit België maakte ooit furore met 'Marina, Marina', een liedje over een meisje - mora ma carina (een brunette, maar evengoed schattig) - die van zijn liefde niets weten wil.

De populariteit van de Italiaanse smartlap tart iedere verbeelding. Het nummer wordt sinds 1959 tot in iedere uithoek van de wereld gezongen. Toen Fausto Coppi op 2 januari 1960 zijn laatste adem uitblies, draaide de Italiaanse radio de hele dag treurmuziek en af toe een lievelingsnummer van de wielrenner zelf. Vooral 'Marina, Marina'.

Dan klonk het in huiskamers in heel Italië: O mia bella mora, no non mi lasciare, non mi devi rovinare... oh, no, no, no, no, no...! Het maakte het verdriet om de dood van Coppi niet minder erg. Wel draaglijker.

Afijn, die Rocco Granata dus, man met de granieten achternaam die vlak voor de geboorte van zijn zoon Sam met vrouw en ongeboren kind als een bezetene over een stel kasseistroken uit scheuren ging. Met tachtig in het uur door de Mariaborrestraat in Maarkedal, de Huisepontweg in Kruishoutem of de Paddestraat in Zottegem, stel ik me voor, om de natuur een handje te helpen.

'Toen de dag naderde werd ik ontzettend ongeduldig. We zijn toen speciaal met mijn Alfa over kasseien gaan rijden om de weeën op te wekken. Toen we thuiskwamen, zei mijn vrouw: Ik denk dat ik iets voel. En dan plots was hij er. Het was een mirakel,' aldus Granata, die daarmee een totaal andere dimensie aan het woord kassei (oftewel kinderkopje) geeft.

De beroemde ronde zwerfstenen werden ver voor het tijdperk van Rocco Granata vooral gebruikt om belangrijke doorgangswegen bij slecht weer beter begaanbaar te maken. Het klopte dat je met paard en wagen op pavés veel meer grip had. Van ranke wielrenners op lichtgewicht-racefietsen met delicate tubes had men nog nooit gehoord.

Hoe dan ook, anno 2010 kun je er hard overheen wielrennen en anders weeën mee opwekken. Waar kasseien al niet goed voor zijn. Ik heb ineens ontzettend veel zin in 'nieuwe ronde, nieuwe kansen'. In een kletsnatte Ronde van Vlaanderen aanstaande zondag en wielrenners in foetushouding op een kasseistrook op hun gat.