Moviola

Zo’n verkeerde wissel had Kramer versus Kemkers in Italië moeten overkomen. De blunder zou nog dagen, zo niet weken lang in de moviola zijn afgedraaid. Play rewind en nog een keer, terwijl ontzettend gewichtige personen tijdens de uitzending van la Domenica Sportiva hun al even gewichtige mening zouden geven over Kramer zus en Kemkers zo. Het moment zou vanuit alle mogelijke camera-standpunten zijn herhaald. Beetje inzoomen, uitzoomen en liplezers in de studio om te achterhalen wat Kemkers nou precies zou hebben gezegd en Kramer tijdens zijn scheldkannonade na afloop. Voor je het weet zou de eerste de beste deskundige in de studio (journalist, politicus of model) zijn begonnen over een samenzweringstheorie tegen Kramer én de ganse Italiaanse natie. Want wie was eigenlijk die geheimzinnige man daar áchter Gerard Kemkers op de tribune? Een Zuid-Koreean soms? Zie je wel! En die zit op dat moment Kemkers misschien wel af te leiden. Of was het allemaal toch de schuld van het IOC dat opeens met die nieuwe spelregel kwam dat trainers tijdens deze Olympische Spelen verder uit elkaar moeten staan op de baan. Meer richting de ene bocht en met minder zicht op de andere. Heel verwarrend allemaal. Vooral als je als trainer tijdens een rondje 30,5 ook nog eens het verschil met Lee moet noteren en ondertussen niet vergeten het dopje op je whitemarker te doen, anders droogt ‘ie uit. Een neuropsycholoog zou in de studio mogen uitleggen dat je van al die toestanden vanzelf kortsluiting krijgt, waarna de vader des vaderlands himself, Silvio Berlusconi, ook nog even live inbelt om zijn mening te geven. En voor de ploegenachtervolging zou Silvio willen zeggen: ‘Forza Sven. Forza Italia!’

De moviola dus; een enorme hit sinds de invoering halverwege de jaren zestig. Toen begon pionier Carlo Sassi met een piepklein cameraatje in te zoomen op overtredingen, goals en randzaken en bewees al rap dat een belangrijke goal van Gianni Rivera tijdens een stadsderby tegen Inter niet zat. Op die dag moet zo ongeveer het getetter en gediscussieer op televisie begonnen zijn. Zoals tijdens het programma Il Processo di Biscardi waar de polemiek over sportzaken zó hoog kan oplopen dat voor- en tegenstanders elkaar soms bijna te lijf gaan. Allemaal vrij normaal. Hoe meer drama hoe beter. Italiaanse toestanden en je vraagt je af hoe het er in het geval Kramer vs Kemkers aan toe zou zijn gegaan.
Hoe dan ook is de impacht van de moviola enorm in het land van corrumperende machthebbers en omgekochte leidsmannen. Alleen de televisie spreekt de waarheid, al levert het verder niets op en heeft het de paranoïde fan alleen nóg wantrouwiger gemaakt. Die les leerde trainer Carlo Ancelotti van Chelsea inmiddels ook. Toen hem na afloop van Inter tegen Chelsea werd gevraagd of de overtreding op Kalou nou wel of geen penalty was, reageerde Carletto very British: ‘No comment. In Engeland bestaat de moviola niet’.