Clarence Clyde de curler zou meteen goud hebben gewonnen

Ze zouden hem, ondanks zijn jonge leeftijd, de opa van het curlen hebben genoemd vanwege het enorme zelfvertrouwen en zijn volwassen manier van spelen. Clarence Clyde de curler zou meteen goud hebben gewonnen en daarna tenminste nog drie plakken, tijdens de games van Lillehammer, Nagano en Turijn.

COLUMN Stel je nou voor dat Clarence Seedorf geen voetballer was geworden. Wat als Johan Seedorf zijn oudste zoon op 6-jarige leeftijd niet had ingeschreven bij AS'80 maar meegezeuld naar de kunstijsbaan in Almere.

Was Clarence Seedorf dan curler geworden? Goed beeld wel. Ik zie hem zo staan, met die dikke billen in een strak oranje trainingspak gehesen en met in zijn linkerhand de steen met strijkijzergreep. Clarence zou ook als curler een natuurtalent zijn geweest met een fabelachtige techniek. Wedden?

Je kunt je alleen maar voorstellen hoe Clarence Seedorf, de Shani Davis van het curlen, de loodzware steen met effect over de ijsbaan zou weten te caramboleren. Of bezemen. Als een bezetene. Voor extra curve en glijvermogen. Als Clarence een curler zou zijn geweest, dan had hij op zijn 16de al aan zijn allereerste Olympische Spelen meegedaan.

Ze zouden hem, ondanks zijn jonge leeftijd, de opa van het curlen hebben genoemd vanwege het enorme zelfvertrouwen en zijn volwassen manier van spelen. Clarence Clyde de curler zou meteen goud hebben gewonnen en daarna tenminste nog drie plakken, tijdens de games van Lillehammer, Nagano en Turijn.

En Seedorf zou zich als 33-jarige veteraan als vanzelfsprekend hebben weten te plaatsen voor Vancouver, al weer zijn vijfde Spelen op een rij. Na afloop van de zoveelste gouden wedstrijd zou niemand het over de eenvoudig olympisch kampioen Sven Kramer hebben, laat staan Mart Smeets, die vanachter zijn presentatordeskje wel zou hebben opgemerkt dat 'we' weer eens hebben gewonnen en dat 'we' dankzij het curlinggoud van Seedorf weer een plaatsje zijn gestegen in het medailleklassement.

Het Nederlandse volk zou hem even later stralend voor de camera van de NOS hebben zien staan, met die vrolijke kijkertjes en een glimlach van oor tot oor, ondanks verslaggever Bert Maalderink die voor het aangezicht van de vijfvoudig olympisch kampioen geen enkele zure vraag had durven te stellen. Ben je gek. Het zou juist een ongelooflijk gezellig goednieuwsgesprek zijn geworden en geen woord over een gebrek aan respect of twijfel over Seedorfs uitstraling als natuurlijk leider.

Als Clarence Seedorf een druistige curler in plaats van een wereldvoetballer was geweest, zouden we onze beste clubvoetballer aller tijden hebben omarmd als onze grootste olympiër.

Maar dan hadden we dus ook die wereldgoal van afgelopen dinsdag tijdens AC Milan tegen Manchester United gemist. Op aangeven van Ronaldinho en achter het standbeen langs. Wat kan het de echte voetbalfan eigenlijk schelen wat de uitslag was? De schoonheid zat 'm in de bal van Clarence Clyde.

Je vraagt je af wat trainer Leonardo heeft bezield om Seedorf op de bank te zetten. Ik vermoed dat Seedorf als curler een invalbeurt nooit zou zijn overkomen. Hoe dan ook was de goal goud waard. (RENATE VERHOOFSTAD)