Ik vroeg me af of het waar was wat ik zag. Of het klopte dat ik op een meter afstand tegen het achterwerk van Francesco Moser aan zat te kijken; de Italiaanse wielerlegende met meer profoverwinningen (273) achter zijn naam dan grote kampioenen als Costante Girardengo, Coppi en Cipollini; de Italiaanse monsieur Paris Roubaix die op de kasseien klasse koppelde aan grinta; met die karakteristieke donkere grimas in het met blubber besmeurde gelaat gebeiteld en de gehoekte Romeinse fok fier vooruitgestoken in de wind. Of, zoals wielerjournalist Mario Sconcerto zijn landgenoot ooit zo mooi omschreef: ‘Hij is zo gemeen dat je er bang van wordt maar hij is bellissimóóóó!’. Zowel op de weg als op de baan, tijdens klassiekers, wereldkampioenschappen, de Tour en de Giro d’Italia. Moser was geen uitgesproken ronderenner maar toch zeker een meestercoureur, een man op een fiets met een groot hart, die in het tijdperk van vóór de gangmakende treintjes en knellende tactische koerskorsetten, eendagskoersen won bij de vleet en in 1984 ook nog eens het onaantastbaar geachte werelduurrecord van Eddy Merckx uit 1972 uit de boeken reed. Afijn, die man dus: Francesco Moser.
Lees meer van pastasport op bezoek bij Francesco Moser in De Muur 28, binnenkort in de boekhandels.
http://www.demuur.nu/
No comments:
Post a Comment