Het was onlangs een komen en gaan van sportmannen en -vrouwen op de catwalks in Florence en Milaan. Dat is in Italië de gewoonste zaak van de wereld sinds mode-ontwerpers sporthelden hebben ontdekt als dé stijliconen van deze tijd. Niets is te dol. Ze hijsen verdediger Marco Materazzi van Internazionale in een extravagante jas van John Richmond, sturen Gianluca Zambrotta er in blote bast op uit of laten Clarence Seedorf opdraven in een wel erg strakke onderbroek. Paolo Maldini en Cristian Vieri, ook al besmet met het mode-virus, besloten een jaar of wat geleden met een eigen modemerk te beginnen. Prompt dat Sweetyears een enorm succes werd.
Sport sells. Het kan niet op. Dat weet David Beckham als geen ander. Dé metroman van de moderne tijd is al jaren gast op de eerste rij tijdens modeshows van Armani, Gucci of Dolce & Gabbana. Hij verdient meer pecunia als model dan als voetballer. Ook voor Dirk Bikkembergs is voetbalmode al een poos dé essentie van zijn bestaan. De Belgisch ontwerper heeft zijn collectie niet voor niets Sport Couture genoemd. Hij is bovendien eigenaar van een amateurvoetbalclub - Bikkembergs FC Fossombrone. En in de grijzende oud-voetballer Fabrizio Ravanelli weet hij zijn muze. Laura Biagiotti doet het met zwemmers. ‘Sporters hebben charisma, ze zijn mooi en hebben succes behaald door hard te werken. Dat is een uitzonderlijke combinatie die het goed doet’, zo legde de ontwerpster haar keuze uit om oud-Olympisch kampioen Massimiliano Rossolino en wereldkampioen Filippo Magnini de passarella op te sturen.
Alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Dat is het natuurlijk niet. Persoonlijk zie ik voetballers nog altijd het liefst op het veld. Kousen opgetrokken, shirt in de broek. En zwemmers horen natuurlijk in het water. Wielrenners waren deze week noch in Milaan noch in Florence op de catwalk te bekennen. Die zijn aan het trainen, dacht ik. Zoals het hoort. Coureurs zijn bepaald geen glamourboys. Ja, vroeger had je Mario Cipollini. Die zat er op de fiets graag mooi opgeblonken bij, in gouden lycra pakken of een overall met zebraprint en bijpassende sokken. De jonge Thomas Dekker steekt zijn voorkeur voor spullen van Prada niet onder stoelen of banken en Peter Post is met afstand de best geklede man uit het peloton. Een absoluut stijlicoon. Die kun je niet tegenkomen zonder hem in het voorbijgaan een compliment te moeten geven voor al wéér een oogverblindende combinatie. Zoals die keer dat ik hem in Antwerpen tegen het lange lijf liep. Post flaneerde door de zaal in een prachtig donkerbruin maatkostuum. Zou het een Paul Smith zijn geweest?
De Engelse designer is een van mijn favoriete ontwerpers. Ik heb ooit eens twee maanden het brood uit mijn mond gespaard om in Antwerpen een zomerjurkje van de meester aan te kunnen schaffen. Ook vriend en collega Wilfried de Jong is fan van de strakgesneden pakken van PS. Die belde me eens op vanuit Londen: ‘Renaat, ik sta hier bij Paul Smith, in Floral Street. Prachtig paars fluwelen pak. In de uitverkoop, maar nog steeds duizend pond. Wat denk je? Doen?’. ‘Altijd doen, Wil. Heb je járen plezier van’, antwoordde ik. Tuut-tuut-tuut. Aan de andere kant werd al afgerekend en ingepakt. Dat Sir Paul Smith een uitstekend mode-ontwerper is, wist ik dus al. Hij werd in 2001 niet voor niets geridderd door de Queen. Dat Sir Paul Smith eigenlijk professional wielrenner had willen worden, dát wist ik niet. Dat nieuwtje las ik recent in de Italiaanse l’Uomo waarin Smith zijn eerste racefiets beschrijft als een jeugdliefde. Het was een rood exemplaar, van Mercian: ‘Zeg maar, de Aston Martin onder de fietsen’. De Mercian kreeg een ere-plaats in de slaapkamer van Smith. Naast het bed. Zo kon de puber tenminste dag en nacht dromen van een mooie wielercarriere, zoals die van zijn helden Coppi en Anquetil. Bijna dagelijks trainde de 17-jarige Smith in de heuvels rond Derby, zijn doel achterna trappend, totdat een ernstig ongeluk de ambitie uiteen deed spatten. Zowel renner als rijwiel in de kreukels. Paul Smith bracht zes maanden in een ziekenhuis door.
Hopelijk is het lot Paul Smith en Mercian anno 2007 gunstiger gezind. In opdracht van fietsenfabrikant Mercian heeft de wielerverliefde Smith zowel een tour- als een trackfiets ontworpen. Allemaal handgemaakte modellen, met ouderwetse toeclips en met streepjes of polkadots op het frame. In roze met geel, groen en turkoois, gelijk de kleuren die we van de pakken van Smith gewend zijn. De juweeltjes zijn in Londen verkrijgbaar in de winkels van de ontwerper zelf. Tussen de maatkostuums, naast de zomerjurkjes, manchetknopen en tegenover de parfum-display. Allerminst voor een peulenschil, maar wel mooi. Over fashion en de fiets gesproken.
Lees meer over Smith's liefde voor de fiets in het Algemeen Dagblad van vandaag. Daarin een uitgebreid interview met de wielerverliefde mode-Koning die zich opmaakt voor de start van de Tour van morgen in zijn woonplaats Londen. http://www.ad.nl/sport/tour/article1484881.ece
No comments:
Post a Comment