Moord op de EIger

Ik pakte de verrekijker erbij en zocht naar drie zwarte puntjes die zich langzaam voortbewogen richting de top van de Eiger. Glaasje Rivella Light erbij en een bord met rösti voor mijn neus. Er cirkelde een arend hoog in de lucht. Of misschien was het een ander soort roofvogel, op zoek naar een hapje. Een havik of een buizerd. Kon ook. Op de parkeerplaats naast het restaurant werd de ene na de andere groep toeristen uit een bus geladen. Vooral veel Japanners die vanuit het land van de rijzende zon naar de Zwisterse Alpen waren gekomen om een foto te knippen van de drie zwaargewichten Eiger, Jungfrau en Mönch. Het was augustus. De zon scheen fel in de Grindelwaldvallei. Terwijl de rest zich hogerop begaf, genoot ik op een terras van de zon. Ik koester geen fascinatie voor bergen, alhoewel het uitzicht op de noordwand van de Eiger indrukwekkend was. Ik moest aan Clint Eastwood denken, die in de actiefilm The Eiger Sanction (1975) een huurmoordenaar speelt die een bergbeklimmer om zeep moet helpen. Geweldige beelden van een jonge Eastwood, verticaal tegen de Eiger aangeplakt, die met een verbeten grimas op het gelaat jacht maakt op zijn prooi. De Eiger is onder bergbeklimmers legendarisch gelijk Eastwood. De puntige en steile noordwand staat bekend als een van de meest gevaarlijke klims van Europa en wordt ook wel de Moordwand genoemd. Sinds 1935 lieten zestig klimmers op de Eiger het leven. Ze kukelden in het 1828 meter diepe ravijn, werden geraakt door rondvliegende rotsblokken, gleden in spleten, kwamen onder lawines terecht of vroren dood. Dat laatste overkwam de Italiaan Stefano Longhi. Zijn dood is een klassieke whodunnit. Dat zit zo: Tijdens de zomer van 1957 ondernam de jonge Italiaanse alpinist een expeditie naar de top van de Eiger. Zijn maatje Claudio Corti, de spin van Olginate genoemd, was er ook bij. Volle goede moed gingen de twee op pad. De omstandigheden waren ideaal, totdat Longhi een paar honderd meter onder de top uitgleed over een richel en de diepte inschoot. Bungelend aan zijn veiligheidskoord, hing de Italiaan daarna boven de afgrond. En wat Corti ook deed, hij kreeg zijn vriend niet naar boven gehesen. Hij besloot hulp te gaan halen, ondanks de ongeschreven regel onder alpinisten dat je in de bergen alleen de doden alleen achterlaat. ‘Schiet wel op’, schreeuwde Longhi. ‘Ciao! Houd moed’, brulde Conti terug. Dat klonk opgewekt, maar kort daarna sloeg het weer om en werd Conti uitgeschakeld door rondvliegende rotsblokken. Twee Duitse alpinisten vonden Conti uiteindelijk terug. Meer dood dan levend. Op zoek naar hulp, lieten ook zij de twee Italianen achter op de Eiger. De ene in een wapperend tentje, de ander bungelend aan een touw. Claudio Corti zou uiteindelijk als enige gered worden. Voor Longhi kwam de hulp te laat. Zijn levenloze lichaam hing twee jaar lang boven het ravijn, voordat Zwisterse hulpverleners het stoffelijk overschot uiteindelijk wisten te bergen. Van de Duiters Franz Mayer en Gunther Nothdurft ontbrak jarenlang ieder spoor. De Italiaanse overlevende, tachtig inmiddels, weigerde lange tijd over zijn dramatische avontuur te praten maar publiceerde onlangs een boek. In ‘Gevange van de Eiger’ probeert de alpinist na ruim vijftig jaar af te rekenen met alle vooroordelen die tegen hem bestaan. De Italiaan werd een persona non grata binnen de wereld van het alpinisme. Door Heinrich Harrer werd hij zelfs als moordenaar afgeschilderd. Volgens de man die in 1938 als eerste de top van de Eiger bereikte, had de klimmer zijn collega nooit alleen achter mogen laten. Dat was volgens Harrer een lafhartige daad van Corti om zichzelf in veiligheid te kunnen brengen. En wie weet had hij de twee Duitsers ook wel om zeep geholpen, om in hun tentje te kunnen schuilen, beweerde Harrer. Corti heeft de beschuldigingen altijd ontkend en alhoewel zijn gelijk gedeeltelijk werd bewezen toen de bevroren lichamen van de Duitsers uiteindelijk werden teruggevonden onder een lading sneeuw, blijven de vooroordelen bestaan. Corti is een gevange van zijn eigen verleden. Hij zal ermee moeten leren leven. Hij leeft nog. Longhi al lang niet meer.