Verlangen naar Valentino!

Het was gisteren weer eens Rossi-dag. Op het circuit van Mugello won Il Dottore voor het zesde opeenvolgende jaar de MotoGp d'Italia. Tot genot van het publiek en tot tevredenheid van motorfabrikant Yamaha, bandenleverancier Michelin en Rossi zelf. Naar een overwinning voor de held op twee wielen werd gesmacht. Rossi verkleinde zijn achterstand op concurrent Casey Stoner in de stand om het kampioenschap tot negen punten. De strijd om de wereldtitel is daardoor weer helemaal open.

Over zevenvoudige wereldkampioen Valentino Rossi (28) is al zoveel gezegd, geschreven, gezongen en gedicht. Toch krijgt de gemiddelde motorsportfan maar geen genoeg van de flamboyante krullenbol. De status van Il Dottore heeft in Italië inmiddels mythische proporties aangenomen. Dat bleek afgelopen weekend toen de in Londen residerende snelheidsduivel terugkeerde naar zijn vaderland voor de MotoGP d’Italia op het bochtencircuit van Mugello. Het verlangen naar de verloren zoon is groot. De tifosi schreeuwden hem naar de eerste plaats terwijl de coureur de grenzen van zijn grommende Yamaha weer eens opzocht, in een poging concurrent Casey Stoner van Ducati voor te blijven. Met de knieën aan de grond door de curva del Correntaio, vechtend tegen de zwaartekracht, op jacht naar zijn zesde achtereenvolgende zege op het Toscaanse asfalt. Een absoluut record, maar legendarisch was Valentino al veel langer.

Hij is in Italië een icoon van het kaliber Cruyff, Maradona, Schumacher. Rossi is onder motorsportfans geliefder dan de paus, populairder dan premier Prodi en véél belangrijker dan de wekelijkse uitslagen in de Serie A. Verafgoding is de sportverliefde Romein allesbehalve vreemd. Dat die nogal vurige vorm van verering uiteindelijk tot het doodknuffelen van diezelfde held heeft geleid, neemt de fan op de koop toe. Rossi zag zichzelf niettemin genoodzaakt Italië te ontvluchten: ‘Ik ga af en toe naar huis om mijn familie te zien, maar ik kan er niet langer dan drie dagen verblijven. De druk is té groot. Ik zou ooit graag een rustig familieleven leiden, maar in Italië is dat onmogelijk. Ik word er constant om mijn handtekening gevraagd. Beroemd zijn is vreselijk. Het is alsof je in de gevangenis zit’.

Supporterschap heeft in Italië met rationaliteit niets te maken. Met passie des te meer. Alles wat Rossi zegt, doet of nalaat is daarom nieuws, gróót nieuws. De fans willen weten wat hij van abortus en euthanasie vindt (moet kunnen), of zijn politieke voorkeur naar links, rechts of het midden uitgaat, of hij vloekt (ja), wat zijn lievelingsdier is (schildpad), wat zijn favoriete voetbalclub is (Inter), wie hij de beste voetballer allertijden vindt (Maradona), naar wat voor soort muziek hij luistert (Vasco Rossi, Pink Floyd en AC/DC), of hij bijgelovig is (ja), met hoeveel vrouwen hij het bed heeft gedeeld (meer dan 10 en minder dan 100), hoeveel van die vrouwen dat deden omdat hij Valentino Rossi is (allemaal), met hoeveel vrouwen hij tegelijkertijd het bed deelde (2) en nog veel meer details Valentino’s privé-leven aangaand. Ook in de roddelbladen komt Rossi geregeld aan de beurt. Smeuïge verhalen en dito fotoreportages in de Novella2000 en de Chi over Vale in zwembroek tijdens een vakantie met Arianna Matteuzzi, sinds drie jaar zijn vaste verloofde. Volop gespeculeer over een aanstaand huwelijk en mogelijke liefdesbaby’s, zoals dat ook al het geval was toen de motormuis het volgens de schandaalpers met actrice Martina Stella en showgirl Maddalena Corvaglia hield.

De achterklap moet Rossi een doorn in het oog zijn. Tegelijkertijd zoekt de showman vaak zélf de aandacht en publiciteit. Als er via de media een akkefietje met een rivaal moet worden uitgevochten, als meneer ontevreden is over de kwaliteit van zijn Michelin-banden of als er links en rechts wat miljoenen kunnen worden verdiend met de een of andere televisiereclame voor een Italiaans biermerk. De commerciële waarde van Rossi is ongeëvenaard en voorlopig lijken er nog geen grenzen aan de groei. Oneindig is de lijst hits op Google, het aantal aan hem opgedragen websites en fanclubs. Er wordt binnenkort een boulevard (46esima strada) naar hem vernoemd in Riccione, er zijn scharrige popliedjes aan de ster opgedragen en bijna dagelijks staat zijn naam in de krant. Dat is sinds zijn debuut (1996) in de motorsport eigenlijk nooit anders geweest.

Rossi is een figlio d’arte, zoals dat in het Italiaans zo mooi heet. Oftewel: hij is de succesvolle zoon van een eveneens racende vader (Graziano Rossi scheurde ooit op een 250cc in het rond), die het winnen in het bloed zit. ’s Werelds grootste motorsporttalent is met recht een Koningskind. Een virtuoos op de motorfiets die tevens op vier wielen uit de voeten kan, getuige een testrit uit 2006 met een Ferarri toen Rossi een toptijd liet noteren op minder dan een seconde van Michael Schumacher. Hij won ontelbare prijzen en brak evenzovele records, met afwisselend een Aprilia, Honda of een Yamaha onder zijn gat. Tel daar zijn extraverte karakter, weelderige haardos en guitige oogopslag bij op en het succes achter il Fenomeno is eenvoudig verklaard.

Bovendien vocht Rossi jarenlang verbeten duels uit met rivaal Biaggi, in een land waar men nu eenmaal smult van zogenaamde sfide. Zoals vroeger Coppi en Bartali elkaars tegenpolen waren, stonden tot voor kort Rossi en Biaggi als kemphanen tegenover elkaar. Timide Max tegenover showman Valentino, die het waagde om tijdens races een middelvinger op te steken of die zijn ere-ronde zomaar in zwembroek of met een opblaaspop op de tank volbracht. Good old Max is er dit weekend niet meer bij. Zijn plaats wordt ingenomen door de 21-jarige rookie Casey Stoner, die in de stand om het kampioenschap voorlopig de eerste plaats inneemt. Het doel van Rossi is evenwel hetzelfde: voor de 8ste keer in zijn carriere wereldkampioen worden. Van stoppen of een overstap naar de autosport is voorlopig geen sprake. Mocht het op een dag toch zover komen dan hoopt Rossi twee dingen te hebben bereikt: ‘Dat ik bij de beste vijf coureurs allertijden behoor en dat de mensen over me zeggen dat ik een buon ragazzo, een goede jongen, was’.