Tom Waits op de radio onderweg naar Zwitserland. Op schuurpapiertoon zingend over ‘Rosie’ en ‘Broken bicycles’. Vanuit Lucca op topspeed naar Genova, noordwaarts richting Tortona, slalommend over de A7. Iets verderop de Passo del Turchino, voorbij de afslag voor Novi Ligure en Castellania, geboortedorp van Fausto Coppi. Rechts aanwijzingen voor Cassano Spinola, het gehucht waar Coppi’s langstlevende gregario Andrea Carrea nog altijd woont. In Italië is wielrennen nooit ver weg. Il naso, vanwege Carrea’s imposante gehoekte neus, zit tegenwoordig niet meer op de fiets maar stookt voortreffelijke witte wijn en jaagt op wilde zwijnen. En daar maakt die alleraardigste mevrouw Carrea dan weer een pasta met een sugo di cinghiale van. Vroeger maakten Coppi en Carrea samen jacht. Op wielrenners én wilde zwijnen. In een laatje onderin de kast bewaart de gepensioneerde coureur een roze trui van zijn vriend de Campionissimo. Het wollen tricot ligt keurig opgevouwen tussen de mottenballen, bovenop een stapeltje met wat kampioenstruien en sjerpen van Carrea zelf. Eens per jaar laat Carrea’s echtgenote het roze relikwie buiten wapperen in de wind. Dan verzamelen wielerfans uit de hele regio zich voor de poorten van Carrea’s huis. Er werd al eens fors geboden op het inmiddels wat verfomfaaide truitje, maar geen haar op Carrea’s hoofd die aan verkopen denkt....
Lees meer van Verhoofstad over Coppi en Rasmussen in de jongste uitgave van Wieler Revue, nu te koop in de winkel.
www.wielerrevue.nl
No comments:
Post a Comment