Basso bekent schuld

Als een kat in het nauw, zo moet Ivan Basso zich de afgelopen weken hebben gevoeld. Zakken geprepareerd bloed uit het archief van dopingdokter Fuentes bleken opeens in het bezit van Ettore Torri, de openbaar aanklager van het anti-dopingtribunaal in Rome en diezelfde Torri bleek ook nog eens een reeks sms'jes te hebben onderschept die Basso de dag na zijn overwinning in de Giro d'Italia van 2006 naar diezelfde Fuentes verstuurde voor een bestellinkje meer of minder. Hoezo kenden die twee elkaar niet, zoals Basso steeds beweerde? Basso moet geen uitweg meer hebben gezien. Ook de procureur van het gerechtshof in Bergamo zit sinds deze week achter Ivan en zijn mogelijk betrokken zusje Elisa aan. Misschien dat de opgejaagde renner daarom besloot om vandaag dan eindelijk schuld te bekennen?

Hoe dan ook beloofde Basso vandaag opeens volledige medewerking aan het verdere verloop van het onderzoek. En hij wil opeens ook een DNA-test ondergaan. Ik kan me niet aan de indruk ontrekken dat er een dealtje gesloten is tussen de coureur en het CONI (het Italiaanse Olympisch Comité) en dat het Basso alleen maar om strafvermindering te doen is. De renner wil redden wat er te redden valt, nu vluchtroutes niet meer voorhanden zijn. Een jaartje schorsing is te doen, twee al een stuk minder. Zo gaat dat in Italië: land van 'voor wat, hoort wat'. De UCI, in de persoon van Pat McQuaid, heeft in een reactie al aangegeven dat van een mildere straf geen sprake kan en/of mag zijn: 'De regels moeten gerespecteerd worden. Ik ben teleurgesteld nu blijkt dat Basso de regels overtreden heeft. Het lijkt me verkwisting van talent. Het feit dat hij heeft toegegeven wil zeggen dat de druk op de renners tegenwoordig groter is en dat we misschien eindelijk kunnen afrekenen met doping'.

Goed, de UCI vindt dus dat Basso niet 'beloond' mag worden voor eerlijk gedrag. Dat Basso zijn straf niet mag ontlopen. In Italië denken ze daar anders over. Basso werd vandaag nog net niet uitgeroepen tot halve heilige, maar veel scheelde het niet. Gianni Bugno, Franco Ballerini en Guiseppe Martinelli vielen Basso niet af, maar complimenteerden hem juist vanwege getoond karakter want zo makkelijk is het niet om schuld te bekennen. Daar moet je een MAN voor zijn. Zoals je ook een MAN moet zijn om te kunnen vergeten en vergeven. Jaja. Ballerini: 'Ivan is een goede jongen. Hij is geen bandiet. Hij heeft spijt betuigd, maar hij is niet de spijtoptant van het wielrennen'. En Gianni Bugno: 'Voor mij verandert er niets, het doet geen afbreuk aan mijn bewondering voor Basso. Ik verzet me ook tegen het feit dat het altijd alleen de renner is die de schuld krijgt. Hoe is het mogelijk dat teamgenoten en ploegleiding van CSC hier niets van af wisten? Ik vind het moedig dat Basso zijn mond heeft durven open doen en laten we nu maar hopen dat ook de andere betrokken sporters hun straf niet ontlopen'.

Enfin, Basso moedig? Basso eerlijk? Ik weet het niet. Vier maanden geleden verklaarde hij zich tijdens een groot interview met de Italiaanse BiciSport nog volledig sereen en kalm. Hij had niets te verbergen, niets om zich voor te schamen, te verdedigen of anderszins, zei Basso. De toekomst lachtte hem weer toe, hij was ambitieus, gedreven en was van plan de wielerwereld tijdens de Giro en de Tour een poepie te laten ruiken. Je zou hem nog geloven ook. Hij wilde laten zien wie Ivan Basso ook al weer was. Alsof we dat vergeten waren. Ik wil niet teveel de verfoeilijke opgeheven vinger heffen, hoor (bovendien: Basso is zeker niet de enige) maar hij heeft verdomme wel een jaar lang gedaan alsof zijn neus bloedde, lopen volhouden niets met de hele operatie te maken te hebben, dat hij en dokter Fuentes elkaar nog nooit gezien of gesproken zouden hebben. Hoe kun je zo'n man van eerlijk gedrag betichten? Wel lekker Italiaans, én Rooms: je piest naast de poo, kermt wat mea culpa en prompt word je voor goed gedrag beloont en weer op een voetstuk geplaatst.

Wie zich vandaag gelukkig wél van zijn zinnige kant liet zien was Renato di Rocco van de Italiaanse wielerbond. Eerlijk is eerlijk. Wat de beste man te zeggen had? Di Rocco: 'Basso heeft uiteindelijk het enige juiste gedaan en dat was bekennen. Het is iets dat we ook aan Pantani hebben gevraagd, maar Marco weigerde dat te doen. Nu vraag ik, uit naam van het wielrennen, om hem niet in zijn eentje te laten staan'. Daar kon ik het alleen maar mee eens zijn, want laten we wel wezen: zij die doping gebruiken dienen bestraft, maar ze verdienen allesbehalve de dood. Zelfs boefje Basso niet.