Super-Pippo

Het waren de weken van Cipollini. Tanto tanto Cipo. Veel foto’s en berichten. Cipo in een Hummer, de ploegleidersauto van Rock Racing. Cipo in volle sprint, Cipo op zijn billen onderuit. Cipo, Cipo, Cipo en het einde is voorlopig niet in zicht. Vorige week begon de la Gazzetta dello Sport ineens over Cipo aan de start van Milano-Sanremo, de koers die in 2002 al eens door hem gewonnen werd. Hoorde de Koning niet gewoon thuis in de 99ste editie van la Classicissima, stelde de roze sportkrant? Zou dat geen ultiem eerbetoon zijn? Helemaal gezien het feit dat de voorjaarsklassieker dit jaar wordt verreden op 22 maart, toevallig de dag dat Cipo zijn 41ste verjaardag viert. Van Angelo Zomegnan, de baas van de Giro en Sanremo die, mag het vast. Maar van Pat McQuaid van de UCI vast niet. Wie wél mag meedoen, is de winnaar van 2006; Filippo Pozzato. De zelfbenoemde glamourboy van het peloton ziet in zichzelf graag de opvolger van Cipo, maar persoonlijk vind ik dat Superpippo te zeer zijn best doet om op zijn idool te lijken. Je kunt ook té graag willen. Wat men ook van Cipollini moge vinden - te stoer, te geil of te snel – één ding is zeker: Cipo IS de geboren macho. In vlees en bloed. Van veinzen is geen sprake. Cipo vergeef je de highlights in het haar, voor Pippo Pozzato geldt dat niet.

Lees meer van de column van Verhoofstad in de nieuwste Wieler Revue, nu in de winkel.

www.wielerrevue.nl