Carmando en Maradona

Als de tifosi in stadion San Paolo Maradona de spelerstunnel uit zagen stappen, dan wisten ze het al. Het was een vast ritueel, en verdomd dat het nog werkte ook. Vanaf het moment dat Maradona langs de zijlijn begon met het zoenen van het hoofd van masseur Salvatore Carmando, werd door Napoli thuis niet meer verloren. En toen hebben ze er maar een traditie van gemaakt. Eerst kussen, dan aftrappen. Allemaal uit bijgeloof. Het bezweren van kwade krachten is in Napoli een serieuze zaak. Voetbal ook. En misschien besloot Maradona daarom om zijn kameraad uit Napels mee te nemen naar de WK van 1986 in Mexico, als een soort talisman. Dat Carmando ook over een stel gouden handjes beschikte en moppen kon tappen als de beste, was mooi meegenomen. Tussen Armando en Carmando zou een warme vriendschapsband ontstaan. Op YouTube staat een geestig filmpje van het komische duo. De heren staan in de kleedkamer van het San Paolo, na afloop van het tweede scudetto in het seizoen 1989/90. El Pibe de Oro heeft Carmando beet bij de schouders en orakelt dat de verzorger als een soort broer voor hem is. ‘En daarom, beste Carmando, draag ik deze titel op aan jou. Voor alles wat je voor me gedaan hebt’. De masseur kijkt ontroerd in de lens van de camera: ‘Evviva Napoli!’
Diego Armando ging, maar Carmando bleef. Ook toen het met Napoli minder ging. Onverschrokken bleef de masseur het veld inhollen met die vlezige, korte pootjes van ‘m. Zoals die keer toen Alemao tijdens een duel tegen Atalanta werd geraakt door een muntstuk van 50 lire. Met de hoofdwond viel het allemaal heus wel mee en toch brulde Carmando tegen de Braziliaan; ‘Op de grond blijven liggen! Dan geven ze ons de wedstrijd gewonnen.’ Alhoewel de masseur woorden van die strekking altijd heeft ontkend, wordt het akkefietje hem twintig jaar na dato nóg nagedragen. Vooral door de fans van Milan, de ploeg die tweede werd, op slechts twee punten achterstand.
En toen zat het er plotseling op. Na 35 jaar trouwe dienst werd Carmando deze zomer tegen zijn zin met vervroegd pensioen gestuurd. Zomaar afgedankt, bij het oud vuil gezet. En dat is dus de voetbalgoden verzoeken. Gek hè, maar Napoli schopt dit seizoen geen deuk in een pakje boter. De club staat 15de op de ranglijst, de spitsen scoren maar niet. President De Laurentiis knikkerde inmiddels zijn technisch directeur en trainer Donadoni op straat, maar het einde van de misère lijkt nog niet in zicht. Als ik De Laurentiis was, zou ik Salvatore Carmando vanachter de geraniums wegplukken. En misschien kan de talisman dit weekend ook nog even op bezoek in Buenos Aires om bondscoach Maradona bij te staan tijdens het WK-kwalificatieduel van Argentinië tegen Peru. Snel een aai over de benen van Messi, een kus langs de zijlijn en voetballen maar. Succes gegarandeerd.