Held Maldini

Paolo Maldini is in Italië held voor het leven. Dat was hij al een tijdje, maar de mythe rond de 39-jarige Milanista blijft maar aanzwellen. Afgelopen week kreeg de aanhang van de Milanese club twee dompers te verwerken; het zag Ronaldo zwaar geblesseerd uitvallen en tegen Parma kwam de club zaterdag niet verder dan 0-0. Het zit Milan dit seizoen niet mee in de Serie A. Gelukkig is er dan nog altijd Paolo Maldini om de boel op te fleuren. De verdediger viel in Parma in en tekende daarmee voor zijn 1000ste officiële wedstrijd voor de rossoneri. 1000! Het was, daar in Parma, misschien niet het decor dat je de jubilaris wenstte maar hoorde je Maldini klagen? Van een te groot ego heeft de verdediger geen last. Hij baalde gewoon dat er niet gewonnen werd. Voorbeeld-prof. Niet mekkeren, maar zelf-kritisch durven zijn. Ook na 23 jaar voetbal op het hoogste niveau.

8.427 dagen geleden, op 20 januari 1985 maakte de 17-jarige Paolo zijn debuut tegen Udinese en trad daarmee in de voetsporen van zijn vader Cesare. Maldini senior vertelde me ooit dat hij die dag niet in Udine maar in Milaan op de tribune zat, tijdens een duel van Inter, om als bondscoach wat internationals van zijn Italië onder de 21 te bekijken. Goh, wat had hij gebaald toen fans hem verwittigden dat zijn zoon een paar honderd kilometer verderop was ingevallen. Snel heeft Cesare op de tribune toen zijn spullen gepakt en is in de parkeergarage onder San Siro in de auto gaan zitten. In z'n eentje, luisterend naar de het commentaar op de radio. En iedere keer als de verslaggever zei: 'Aan de bal is Paolo Maldini, zoon van Cesare...', pinkte senior een traantje weg achter het stuur. Hij wist wel dat Paolo talent had maar had in zijn zoon nooit écht zijn opvolger gezien. Daarvoor was Paolo teveel een dromer, dacht hij. Pa had het mis. 23 jaar na die koude dag in januari heeft de zoon, de vader in alles overtroffen. Paolo Maldini speelde meer duels, won meer prijzen, is meer mythe. En wat vindt de vader daar eigenlijk van?', vroeg ik hem ooit aan de toog van zijn stamcafé in Milaan. 'Die vindt dat het zo goed is', aldus een trotse Cesare Maldini in l'Osteria del Pallone.

Deze week kwam Maldini aan het woord in de La Gazzetta dello Sport. Hij vertelt tijdens dat interview dat ploeggenoot Serginho hem wel eens vraagt: 'Goh Paolo, hoeveel nachten denk je tijdens al die jaren wel niet in trainingskamp te hebben doorgebracht?' Maldini: 'Veel, heel veel. Maar ik klaag liever niet. Ik heb het geluk gehad nooit écht zwaar geblesseerd te zijn geraakt, het geluk dat ik voor een geweldige club speel, het geluk dat voetbal mijn grootste passie is, waardoor ik altijd plezier in mijn vak heb gehad'.

Hij speelde ooit tachtig wedstrijd op een rij zonder te verliezen, maar onoverwinnelijk voelde de verdediger zich nooit. Maldini: 'Het was hoogstens een stimulans om elke week nog wat extra te geven, om die serie zo lang mogelijk in stand te houden. Winnen is lastig. Reden te meer om zoveel mogelijk van overwinningen te genieten. Dat heb ik altijd gedaan'.

Welke wedstrijd zou hij graag opnieuw beleven? Maldini: 'Mijn allereerste wedstrijd, tegen Udinese. Vanaf die dag voel ik mij famililied van Milan'.

Volgende vraag. Wat zou je je zoon Christian, die ook verdediger wil worden, mee willen meegeven? Maldini: 'Nooit opgeven, is een belangrijke les die ik van Franco Baresi heb geleerd. Er bestaan genoeg beelden van mij in een wanhopige poging om de bal te onderscheppen, in uitzichtloze situaties, hopend op een foutje van de tegenstander. Het is mee eens overkomen tijdens Milan - Roma, toen ik op die manier de bal van Totti afpakte. En dat probeer ik dan over te dragen op mijn zoon. Voor het overige laat ik hem met rust en laat ik het aan de trainers van Milan over'.

Welke DVD zou je Berlusconi cadeau willen doen? Maldini: 'Een DVD met beelden van AC Milan-Steau Boekarest, de 1e Europa Cup I'.

Welke nederlaag zou je willen uitwissen? Maldini: 'De nederlaag tegen Olympique Marseille, toen we van het veld stapten omdat bij ons het respect ontbrak om de nederlaag te aanvaarden'.

Wat was je beste wedstrijd tot nu toe en wat was de slechtste? Maldini: 'Ik ben heel vaak ontevreden van het veld gestapt'.

Van welke trainer heb je het meest geleerd? Maldini: 'Van Liedholm, ook van Sacchi en Capello'.

Welke wedstrijd zou je graag over willen doen? Maldini: 'De verloren EC I-finale in Istanbul tegen Liverpool. De meest pijnlijke nederlaag van mijn carriere, maar tegelijkertijd hebben we dat duel als ploeg uitzonderlijk goed gevoetbald'.

Fabio Cannavaro is je record van 126 interlands op een paar wedstrijden genaderd. Erg als dat record sneuvelt? Maldini: 'Een beetje wel, maar erger vind ik het dat ik nooit wereldkampioen ben geworden'.

Tijdens 23 jaar voetbal heeft Maldini zijn moraal nooit verloochent. Hij vervulde zijn sportieve plicht, was eerlijk en loyaal. Maldini is een icoon van het moderne voetbal', schreef l'Equipe onlangs. Lang niet gek voor een speler die zijn carriere als dromer begon. En wat zou de vader daarvan vinden? Dat het zo goed is?