Homo's in de Serie A

De Italiaanse sportkrant la Gazzetta dello Sport besteedde deze week aandacht aan het onderwerp homoseksualiteit in de Serie A. In het kader van een serie over 'voetballers en sex' liet de krant het woord aan Franco Grillini, de president van Arcigay, de Italiaanse belangenvereniging voor homo's en lesbiennes. In het über-macho Italië wordt er gewoonlijk gegniffeld als homoseksualiteit binnen het voetbal ter sprake komt, maar Grillini wond er in de krant geen doekjes om: 'Er zijn op dit moment ongeveer twintig homo's actief in de Serie A'. Hoe Grillini aan dat cijfer komt? Heel eenvoudig: 'We hebben een methode ontwikkeld om individuen met een bepaalde seksuele voorkeur te kunnen herkennen. Wij noemen dat systeem 'gaydar' of 'radar gay'. Werkt in 99 procent van de gevallen'. Volgens Grillini is het helemaal niet vreemd dat er ook in de wereld van het voetbal homo's rondlopen. 'Het is een universeel fenomeen. In elke sector is gemiddeld genomen 5% tot 10% van de mannen gay. Waarom zouden homo's in het voetbal dan niet bestaan? Kijk alleen al eens naar de manier van juichen. Dat zijn zeer homoseksueel getinte toestanden. Jongens die elkaar kussen, omarmen, betasten en elkaar soms zelfs in het kruis grijpen'. Namen wenstte Grillini uiteraard niet te noemen. 'Omdat die spelers in het stadion kapot gemaakt zouden worden. De angst voor de reacties van ultra's is ontzettend groot'. Ach, wordt het niet eens tijd om met homofobie af te rekenen? Om homoseksualiteit bespreekbaar te maken? Juist in Italië. Want waren het niet de Romeinen die in het badhuis veelvuldig en in alle openheid met de buurman van bil gingen? De Romeinen hebben het zo ongeveer uitgevonden! Uiteraard had niemand het daar over toen tijdens het WK in 1982 hardnekkige geruchten de ronde deden over een pikante liaison tussen Antonio Cabrini en Paolo Rossi. Als we de roddels moesten geloven waren de twee in Spanje meer dan zomaar kamergenoten. Italië sprak er schande van, totdat de azzurri de wereldtitel veroverden. Ook anno 2006 wordt over de affaire tussen Bel' Antonio en Pablito Rossi liever niet gesproken. Dat bleek toen collega Hugo Borst me een paar maanden geleden vroeg om eens te onderzoeken wat daar nou van waar was en ik belde met de chef sport van de Gazzetta. Hoe ik het in mijn hoofd haalde daar over te beginnen, vroeg meneer Cazzetta (what's in a name) van de Gazzetta. Ik legde uit dat Hugo van plan was geweest een column over homoseksualiteit in de sport te schrijven voor de Nederlandse Esquire, maar kon mijn zin amper afmaken. Ik nam mezelf als journalist toch wel serieus? Tuut-tuut-tuut. Tsja. Later ging het wel eens over Gianluca Vialli, die tijdens zijn periode bij Sampdoria regelmatig in de gayscene werd gesignaleerd. De spits zou tussen de bedrijven door wel eens een smakelijk matroosje oppikken in de haven van Genua. Ach, homoseksualiteit is van alle tijden. Een medewerker van AC Milan - wiens naam uiteraard geheim moet blijven - vertelde me niet zo lang geleden dat ook Andrey Shevchenko er wel pap van lust met de mannen. Niet dat zijn echtgenote Kristin daar van af weet. Oh nee, stel je voor. Ook Antonio Cabrini, Gianluca Vialli en Paolo Rossi zijn of waren keurig getrouwd. Datzelfde geldt voor die top-scheidsrechter uit de Serie A die Franco Grillini deze week opvoerde in zijn verhaal in de Gazzetta: 'Ik ben heel goed met hem bevriend. Hij is al jaren getrouwd, heeft kinderen, alles er op en er aan. Keurig zoals het in de wereld van het voetbal hoort. Arme ziel. Hij vertelt me dat hij regelmatig flirt met een vrouw. Niet van harte, maar gewoon, om te doen alsof. Om de aandacht af te leiden. Hij is echt wanhopig'. Ik dacht aan Justin Fashanu, de speler die het lef had om voor zijn homoseksuele geaardheid uit te komen. Ook hij was wanhopig en pleegde uiteindelijk zelfmoord in de garage achter zijn huis. Het wordt onderhand tijd met de taboes en vooroordelen af te rekenen.