Arme Adriano

Ik heb met Adriano te doen. Even snel opgehemeld als afgeschreven. Vorig seizoen nog opgepoetst als een Godsgeschenk. Hij was een wonder der natuur, een Goddelijke kanarie. De Braziliaan had amper dertien goals gescoord of hij werd al l'Imperatore genoemd, een verwijzing naar de Romeinse keizer Hadrian. Prompt droogden zijn goals op. Opportunisme is Italianen niet vreemd. De spits wordt amper een jaar later al weer voor oud vuil versleten, afgebrand, uitgejouwd. Op de tribunes wordt om Crespo, Julio Cruz en Recoba geschreeuwd. Tellertjes in de krant geven aan hoeveel dagen achtereen de Braziliaan al droog staat: 205. Van zo'n getal wordt je als spits bepaald niet vrolijk. Hij zou te dik zijn, te weinig gedisciplineerd, té gevoelig. Maar waardoor raakte Adriano werkelijk van de leg? Is het de vloek die op Inter rust? Was het vanwege het plotselinge overlijden van zijn vader in de zomer van 2005? Zijn de Argentijnen de boosdoeners, die de Braziliaan tijdens de training als pispaal gebruiken? Of tenminste, dat deed Juan Sebastian Veron vorig jaar. Of had het te maken met de geboorte van zijn zoon Adrianinho die door moeder Daniela lange tijd in Brazilië werd gehouden, ver weg van de jonge vader, omdat ze niet zeker van haar relatie was? Echt de meest zinnige en onzinnige scenario's worden opgevoerd. Trainers, commentatoren, journalisten, psychologen: iedereen heeft een mening over Adriano die nu een 'caso', een zaak
geworden is. Ik moest aan de grote Socrates denken die verpieterde in Florence en zich elke dag klem zoop aan het bier en aan Oscar Alberto Dertycia, de Argentijnse aanvaller die in 1989 als de Verlosser naar Fiorentina werd gehaald. Roberto Baggio zou voor de assists zorgen, Dertycia voor de goals. De assists kwamen, de doelpunten nooit. 'De paal, de lat, naast, hoog over. Als Dertycia de bal had, wist je één ding zeker: die gaat er niet in', vertelde mijn krantenboer Andrea. Hij grinnikte. Er werden grappen over gemaakt, over gezongen. Dertycia was de lul. Uiteindelijk brak stress de Argentijn op. Hij verloor niet alleen zijn neusje voor de goal, maar ook zijn haar. Echt waar. De speler die aan het begin van het seizoen niet had misstaan in een shampoo-reclame, was aan het einde van het seizoen volledig kaal. Stad en land liep de speler af om een specialist te vinden die hem met zijn haaruitval afhelpen kon, maar steeds was het antwoord hetzelfde: 'Niks aan te doen. Komt door de stress.' Arme Adriano. Voetballers uit vorm zijn als aangeschoten wild, klaar om opgestroopt te worden door pers en publiek. Bedankt en tot ziens. Wacht de Braziliaan hetzelfde lot als Dertycia? Een typisch gevalletje: 'Niks aan te doen, komt door de stress?' Of treedt hij alsnog in de voetsporen van de Romein Adriano wiens carriere uiterst succesvol was, al kwam ook de keizer uit de oudheid tamelijk tragisch aan zijn einde.