Van den Hoogenband vs Magnini

In Italia ging het vandaag niet over de povere start en dito keerpunten van Pieter van den Hoogenband, waardoor de Olympisch kampioen van Sydney en Athene een medaille op de honderd meter vrij verspeelde. En misschien wel meer. Het was vandaag Pippo-dag! Filippo Magnini zus en Filippo Magnini zo. Op de buis, internet en in de krant. De Gazzetta dello Sport pakte vandaag groots uit met de wereldkampioen die zijn titel van twee jaar geleden prolongeerde. Liefst vijf pagina's wijdde de roze sportkrant aan 'Re Magno': Koning Magno. Het ging over Magnini's magnifieke race, diens nieuwste starttechniek, Magnini's tatoeages, Magnini's zwembril en neuspiercing mét diamant, Magnini's vriendin Christiana die haar fidanzato thuis voor de buis had aangemoedigd, over Magnini's tweede carriere als model voor Giorgio Armani etc. Hysterie is de Italiaan niet vreemd. Brent Hayden, tóch de gedeelde nummer één van gisteren kwam er in de krant maar bekaaid vanaf, vond ik. Op de voorpagina was de Canadees zelfs zonder pardon van het podium geknipt. Alsof er maar één wereldkampioen bestond: alsof Magnini in zijn eentje gewonnen had. Nog wat bijzinnen links en rechts over Hayden en dat was het dan wel. Het moest vooral over Godenzoon Magnini gaan. De naam van Van den Hoogenband viel gisteren evenmin. Het kan hard gaan. Onder het motto: de Koning is dood, leve de Koning? Die gedachte schoot gisteren in ieder geval wél door mijn hoofd. Niet dat Magnini of Hayden van gisteren zijn, maar toch. Dit kwam aan. Of verwachtte ik soms teveel? Aan de andere kant: zo gaat dat. In de wereld van de sport gelden dezelfde wetten als in de natuur. Rivalen hebben geen boodschap aan een hernia-operatie. Jarenlang ben je de onbetwiste kampioen, de Koning van het dierenrijk, en dan staat op een dag opeens een sterker mannetje - je opvolger - klaar. Of die nou Phelps, Magnini of Hayden heet. Ik hoop voor Pieter van niet. Tegelijk: het zijn wel van die heerlijke, dramatische momenten in de sport. Echte Koningsdrama's, om er nog maar eens een cliché tegenaan te kwakken. Zoals het ooit prachtig en verdrietig tegelijk was om te zien hoe Van den Hoogenband zijn idool en voorganger Alexander Popov ooit van de troon stootte. Toen onze Pieter in 2000 in Sydney het goud ophaalde, lag Popov's droom om voor de derde opeenvolgende keer Olympisch kampioen te worden aan diggelen. Nu droomt Pieter van hetzelfde. Nog een keer Olympisch kampioen worden op de honderd meter. Nog een keer de allersnelste zijn. Ik hoop voor VDH oprecht dat hij de troonopvolging nog een jaartje kan uitstellen, maar vrees het ergste. Popov ook. Denk ik. En de voormalige kampioen kan het weten. In de Gazzetta was Popov vandaag de enige die wat woorden voor VDH over had: 'Persoonlijk spijt het me zeer voor Van den Hoogenband. Ik had het hem gegund om hier wereldkampioen te worden, maar Magnini is gewoon effectiever, sneller.' De Koning is dood, leve de Koning.