Zit ik deze week met mijn pa naar oude beelden van Nederland tegen Brazilië te kijken, tijdens het WK van 1974, zegt hij, zeg maar halverwege het interbellum tussen de 1-0 van Neeskens en de tweede van Cruijff: ,,Zo fantastisch voetbalde Oranje dus, in het jaar dat jij werd geboren." ,,Ik ben van 1973, pap." ,,Oh ja."
Enkele clichés verder over de hardheid van Neeskens en hoe goed we toen wel niet waren, of mijn moeder besloot zich ermee te bemoeien. Voor wat couleur locale. Daar zijn wij vrouwen erg goed in, in het kletsen over randzaken.

Uit de Linda van deze maand heb ik zelfs begrepen dat het helemaal niet sexy is als wij, vrouwen, mannentaal uitslaan over voetbalzaken. ,,Een vrouw hoort als een vrouw te reageren, met hier en daar een gilletje", zegt zanger Xander de Buisonjé in het blad. Cabaretier Viggo Waas heeft nog een beter idee: ,,Zwijg en maak de hapjes klaar."

Afijn, mijn moeder ging dus vrolijk verder met het ophalen van verhalen over de zomer van 1974, toen we met z'n allen in een vakantiehuisje zaten in Voorthuizen. Tante Klazien en ome Frits waren er ook bij. Die laatste kneep 'm tijdens de duels van Nederland zó verschrikkelijk, dat hij op de veranda moest gaan staan om een hartaanval te voorkomen. Daar hebben we nog een dia van.

Mijn moeder zei dat het bloedheet was en dat zij, hoogzwanger van de tweede, met een stel opgezwollen enkels in een bak met ijswater zat. Ondertussen zat ik op mijn gat in de box. En zag Oranje winnen.



Dat gebeurde tijdens de halve finale van het WK van 1998 helaas niet. Hoog op de tribune van het Velodrome-stadion in Marseille zat ik 'm vierentwintig jaar later net zo te knijpen als voorheen ome Frits. Het was in een tijd dat de scheidsrechter en zijn lijnsmannen nog niet rondliepen met zo'n headset en microfoon. Anders had één van de assistenten arbiter Ali Bujsaim wellicht kunnen influisteren dat de overtreding op Van Hooijdonk vlak voor tijd een zuivere penalty was en wie weet hadden we dan wel gewonnen?

Nu moet het vandaag maar gebeuren. Winnen dus. Ik heb mijn hoop op een oplettende scheidsrechter gevestigd en weet dankzij Xander en Viggo in elk geval wat me tijdens de wedstrijd te doen staat: kirren of zwijgen.